Η συνάντηση

 

Αφού μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων

με πήγε  βόλτα

με κοιτούσε, κάπου κάπου μιλούσε

με την άκρη των ματιών μου έβλεπα τη φωτιά 

η θάλασσα δεν έφτανε να σβήσει τα χείλη του

κρατούσα το καπέλο μου στη μία άκρη

φυσούσε από μηδενικά σχήματα 

με κοιτούσε, 

περίμενε  το χαμόγελό μου

 

τόσο γνώριμη ήταν η αγάπη του για μένα.

 

 

Ποιήματα/ Γεσθημανή Σιδερίδη 2015  ©