Στα σοκάκια του  Ελ-Ντόρο

Θα είναι νύχτα

από κείνες που το φεγγάρι ολάκερο

φλέγεται 

 και θα σε ψάχνω στα άγρια ξερόχορτα

το δέρμα σου το μαλακό ν’ αναγνωρίσω

κι αν τύχει να ματώσω τις γάμπες μου

 το αίμα μου να πιεις το νυχτωμένο

και να μεθύσεις ζωή ακούς;

Να τρέξουμε στην άλλη γειτονιά την ξένη

(ας πονώ από τότε)

και να κάνεις, πως τώρα με γνώρισες, αλήθεια!

Όπως η Κλαίρη με τον Μάικ

που περπατούν πλάι- πλάι  και τραγουδούν

στα σοκάκια του Ελ-Ντόρο  ακούς;

Aυτό το μυστικό  στου φεγγαριού τη νότα.

Κι ας φορούν σκισμένα παπούτσια

κι ας έχουν για σπίτι μια βάρκα.

(Μη με στοιχειώνεις στα θεμέλια διάολε,

ζωή σου είπα!).

Γεσθημανή  Σιδερίδη  Απρίλιος 2014   ©

(Στη φίλη μου  την Αργυρούλα)