Έτσι αυθαδιάζουν τα πουλιά 

 

 

Έτσι αυθαδιάζουν τα πουλιά

χτυπώντας τα φτερά με στόμφο

σε ύψος χαμηλό              

δίχως φήμη, δίχως χρόνο για φήμη

περισσεύουν  τ’ αγνάντια στην κατακόρυφη μήτρα

άλλο δεν έχουν από περιέργεια 

να διυλίζουν το σκοτάδι

σε ανεξερεύνητα  ξέφωτα

να γεννιόνται και να ξαναγεννιόνται

στα φτερά τους

φύσημα ελαφρύ, πνοή του αθάνατου δίκαια

και το πιθάρι να αλαφραίνει σαν η γλωσσίτσα τους φτάνει

όσο η Αντιγόνη νίβεται πρωί 

σιάχνει τις πλεξούδες της

και το μαντίλι κατά γης ερπετό υποταγμένο·

ένα τρεχαλητό στις μύτες πέταγμα πουλιού

να ανταμώσει το πρώτο  φως 

για μία μόνο λέξη

για μια λέξη

που τιτιβίζει ξάστερη στα χείλη.

 

(Ποιήματα/ ενότητα  Αντιγόνη / Έτσι  αυθαδιάζουν τα πουλιά. Αύγουστος 2016)

 Γεσθημανή Σιδερίδη   ©

Γεσθημανή  Σιδερίδη -Ακρυλικό σε χαρτί 50Χ70