Πριν γίνει ποίημα

Αναρριχάται σε αμφίδρομες εικασίες

όταν η πόρτα ασφαλίζει αιχμάλωτη στη σκιά

λύνει τα κορδόνια

 αφήνει τα παπούτσια για τεκμήριο

το δέρμα του κρεμασμένο στο πόμολο

χύνεται ολάκερος απ’ την κλειδαρότρυπα

στάλα- στάλα ζυγώνει τα πόδια της

κρύα και πάλλευκη αυτή, στέκει απέναντι

απ’ τον ήχο της μαριονέτας

πολύ θα ήθελε μα…

το στόμα της στο πάτωμα κατακόκκινο

σαλεύουν τα χείλη ζεστά

(σε λίγο θα αφουγκραστεί ότι δε λέγεται)

η μαριονέτα χορεύει ωστόσο

η υγρή του μορφή ξεχειλώνει

τεντώνεται γύρω απ’ το στόμα

ένα ποίημα ανείπωτο ψιθυρίζει

απ’ τη σφυρήλατη μορφή της,

πριν γίνει καν.

Η μαριονέτα τραυματίζεται

αυτή ξεφλουδίζει επικίνδυνα

γίνεται παλίρροια αυτός

το στόμα επιπλέει, η πόρτα ανοίγει

στο πόμολο το δέρμα του εικάζει μια λύτρωση

(ή ένα σώμα μπορεί)

Το ποίημα κόκκινο σήκωσε κύμα.

Γεσθημανή  Σιδερίδη  Απρίλιος 2014  ©

(Eμπνευσμένο από την ταινία the Blood of a Poet// Les sang d’un poete

1930  Jean Cocteau. )