Το παράθυρο

Όμορφες οι τριανταφυλλιές στον κήπο.

Ανάμεσα στα καταπράσινα δέντρα,

μοιάζουν  μήλα κόκκινα.

Έτοιμα να προδώσουν το μάταιο.

Και τούτο παράθυρο, στενεύει το όνειρο.

Ίσως βγω να περπατήσω,  να τα μυρίσω

και να υποδυθώ την κολασμένη.

Να βρω τον Αδάμ και να του χαρίσω το πιο κόκκινο,

το πιο επικίνδυνο τριαντάφυλλο.

Και τούτο παράθυρο, στενεύει το όνειρο.

(Καρφωμένη εδώ, σαν ξεχασμένο γλυκό στο βάζο,

κοσμώ το παράθυρο αναίτια.)

Ίσως αύριο,  ίσως, αύριο , να πάω μέχρι εκεί

που φτάνουν τα μάτια μου.

Πάλι γελιέμαι. Όχι απ’ το θάμπος του ήλιου.

Είναι που τα πουλιά, πετούν χαμηλά.

Γεσθημανή  Σιδερίδη  Ιούνιος  2013  ©

( Εμπνευσμένο από τον πίνακα ζωγραφικής του Winslow Homer- Reverie-

Ονειροπόληση, 1872 )