Τώρα στο Α κατοικώ

Ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί κάτι διαφορετικό. Αδιανόητο να φθείρω το φόρεμα μου κι ύστερα από απελπισία να τρέχω γυμνή στους δρόμους. Αν με ρωτάς,  η κηδεία έγινε με όλες τις τιμές. Τρεις μήνες μοιρολόι, έπειτα με συγχώρησα. Ουδεμία ευθύνη έφερνα γι αυτό το θάνατο. Όμως τον πέρασα. Όλα τα βράδια ξεπλενόμουν με καυτό νερό και τη μέρα πότιζα τα λουλούδια μου.  Ο ήλιος στην πέτρα καθρέφτιζε τον άλλο κόσμο. Ένα κόσμο αληθινό που λαχταρούσα να περπατώ ξέγνοιαστη μόνο με αγάπη. Αγάπη.

 Κι αλήθεια, τότε βγήκα γυμνή στους δρόμους.

Τώρα τα θηρία, εξαφανίστηκαν ακόμη κι απ’ τα παραμύθια.

Τίποτε δε με φοβίζει.

Τώρα στο Α κατοικώ όπως, Αγάπη

 μέλι και βασιλικό

 πουλί μου με ταΐζεις.

Γεσθημανή Σιδερίδη 

(Νοέμβριος 2017 )  ©