Όταν ένα Γιατί , γυρνάει κοφτερό στα δόντια …

Έχει σκαλώσει  ανάμεσα στα δόντια και τρίβεται μανιασμένα όπως γίνεται συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Περιπτώσεις απορίας, αγανάκτησης και έκπληξης. Έκπληξη απογοήτευσης φυσικά.

Δεν πάει κάτω. Δεν καταπίνεται που λένε κάποιοι. Το χειρότερο είναι που δεν μπορείς ούτε να το φτύσεις ν’ απαλλαχθείς απ’ την πικρή γεύση που σου τρυπάει τη γλώσσα και τον ουρανίσκο και δε σου κάνει όρεξη να προσποιηθείς πως το κατάπιες. 

Μένει εκεί και στροβιλίζεται μάχιμο σα να θέλει να πολεμήσει το ίδιο του το σώμα. Ροκανίζεται εκνευριστικά και σακατατεύει  το σμάλτο. Ίσως να είναι και ένας λόγος σοβαρός που στέκει εκεί και δεν κατεβαίνει. Μα ούτε να το φτύσεις μπορείς. Ανεβαίνει μέχρι τα μάτια και ορθάνοιχτα σαν τεράστιες  τρύπες και  βλέφαρα που πάλλονται πάνω κάτω, έκπληκτα  προσπαθούν να κατανοήσουν το λόγο. Τον ανύπαρκτο λόγο που πολλοί ασχολήθηκαν ενίοτε και απάντηση δε δόθηκε ποτέ. Πως εσύ λοιπόν θα εξηγήσεις; Οι απορίες μας κάνουν  καλύτερους. Ναι, καλύτερους.  Μόνο κάτι ποτάμια μπορεί να ξεχειλίζουν κάποιες φορές και να βρέχουν το είναι σου που είτε σε ξυπνούν απ’ το λήθαργο είτε σε παγώνουν τελείως. Ανάλογα πάντα την περίπτωση. Το παρήγορο όμως  είναι ότι μετά λάμπουν τα μάτια σου σαν  άστρα μες στο ζοφερό πλάνο που τόσο φοβόσουν. Τώρα βλέπεις πιο καθαρά. Χωρίς τις βρωμιές που είχαν σταθεί και είχαν δημιουργήσει ένα έλος μολυσμένο που αδύνατον να ξεκαθάριζες πριν, αυτά που φαίνονται τώρα.

Ας είναι, θα υποφέρω πάλι αυτό το κροτάλισμα και θα το γυρνάω ανάμεσα στα δόντια μέχρι να ‘ρθει η ώρα που θα απαντηθεί μόνο του. Έτσι συμβαίνει πάντα. Απαντά μόνο του σε κάποια ώρα κρύα. Τότε όμως έχεις συνηθίσει ως και τον πόνο στα ούλα, τα δόντια , τον ουρανίσκο, τα μάτια, τις πλημμύρες και κυρίως αυτή την απαίσια πικρή γεύση που σε δηλητηριάζει ολοένα.

Είναι κάποιοι  τολμηροί βέβαια  ή καθόλου ευγενικοί που το φτύνουν στη μούρη και περιμένουν μιαν απάντηση πιο σύντομη. Μπορεί όμως να είναι εσφαλμένη ή ψεύτικη.

Μάλλον είναι καλύτερα να στριφογυρνά σαν πυρωμένο σίδερο στα δόντια και να σου τρυπάει ακόμη και τα μηνίγγια  και οι σκέψεις να σιδερώνονται στο πέρασμά τους. Έτσι θα απαντηθεί πιο ουσιαστικά και τίμια. Οπωσδήποτε η υπομονή λένε, έχει και τα όριά της. Όμως οι κρύες ώρες δίνουν απαντήσεις σωστές. Τότε φτύνεις όλη τη σαπίλα και τα κόκαλα που μάσησες  τόσο καιρό και απαλλάσσεσαι μια και καλή. Σφίγγεις τις γροθιές μα πιο πολύ την καρδιά σου και περιμένεις αυτή τη στιγμή που η απάντηση θα ‘ρθει σαν δώρο απ’ το πουθενά και απ’ τον κανένα. Πολλές φορές σκέφτηκα να το φτύσω στη μούρη. Όμως σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που τολμούν να σε κοιτάξουν δήθεν ανήξεροι.  Η ψευτιά τους τρώει τα συκώτια. Που να φτύσεις λοιπόν…

Εδώ θα γυρνάει πάντα και θα κατατρώει το στόμα θα σαρώνει κάθε άλλο σύνδεσμο

Και θα δυναμώνει τις προτάσεις καθιστώντας τες πάντα κύριες και περιεκτικές. Είναι καλύτερα έτσι. Μαθαίνεις να σέβεσαι τη γλώσσα. Και κυρίως τον εαυτό σου.

Γεσθημανή  Σιδερίδη  Αύγουστος  2013  ©